s/y My Nitchevo
My Nitchevo to klasyczny jacht żaglowy o niezwykle bogatej historii. Zaprojektowany i zbudowany w Danii jako kecz gaflowy, którego celem było wygrać wyścig atlantycki do Nowego Jorku w 1929 roku. W czasie recesji ścigał się na Atlantyku pod francuską banderą, jako Gabyvonne III. Do 1932 r. była w Cannes, należała do wynalazcy farmaceutycznego dr Pierre'a Boucarda i zmieniła nazwę na Lactéol III, od jego probiotyku.
Dr Pierre Boucard i Tamara de Lipnicka
Na pokładzie łodzi gościła znana malarka art-deco - Tamara de Lipnicka. Po odkryciu dwóch tajemniczych rejsów z Martyniki dla francuskiego ruchu oporu, Niemcy zatopili Lactéol w porcie St Tropez. Przez dwa lata znajdowała się pod wodą, zanim została wydobyta i odnowiona.
W 1956 r., kiedy Sir Peter Ustinov zagrał właśnie w Hollywood z Humphreyem Bogartem w "We're No Angels", a jego zwycięska sztuka "Romanoff and Juliet" została otwarta w Manchesterze, wielojęzyczny aktor, reżyser, autor i gawędziarz został zaproszony na przyjęcie na pokładzie 17,8 metrowego kecza w Cannes Harbour. Była ona wówczas własnością francuskiego przemysłowca, a nazwana była Christina.
Sir Peter Ustinov na pokładzie My Nitchevo
Ustinow powiedział, że użył pewnych funduszy francuskich, aby kupić jacht, ale wkrótce musiał zmienić nazwę z "Christina" na "Nitchevo", co po rosyjsku oznacza "To nic". Powiedział, że zmieniona rosyjska nazwa zawsze przypominała mu, że kiedy był na pokładzie, w jego ulubionej koi w Puerto Andratx na Majorce: "Nie robię nic, absolutnie nic więcej, niż chodzenie popływać i jedzenie z wielkim apetytem. To jest jak przystanek na stacji benzynowej. Tutaj zdobędę siłę, którą w ciągu roku będę spożywał gdzie indziej." Ustinov powiedział, że po tym jak zagrał w czterdziestu filmach w pięciu językach, zdobył Oscary za Spartakusa i Topkapi, wyreżyserował opery, napisał ponad 20 sztuk i powieści i służył jako ambasador dobrej woli UNICEF-u, nic nie sprawiło mu większej przyjemności, niż My Nitchevo. Powiedział amerykańskiemu reporterowi, że zgodził się kiedyś na pojawienie się filmu tylko dlatego, że jego producent zaoferował wynajęcie jachtu.
W 1962 roku młody Michael Caine po raz pierwszy zobaczył Cannes z pokładu My Nitchevo. Ustinov pożyczył jacht i swoją willę w Prowansji londyńskiemu współlokatorowi Caine'a, Terence'owi Stampowi, po tym jak wyreżyserował swój występ jako Billy Budd. Caine pamiętał o hojności: "Cannes było fantastyczne. Dziewczyny, przepych, dom największego na świecie festiwalu filmowego".
W 1977 roku Ustinov w swojej autobiografii "Dear Me" napisał: "Mój jacht Nitchevo był moją inspiracją w dobrych czasach, moim zbawienie w złych. Kapitan, który z nią przybył, José Perez Jimenez, jest nieodłączną częścią jego rzemiosła. Był na pokładzie, kiedy go kupiłem, a my razem się zestarzeliśmy. Jego żona Carmen, blondynka o łagodnej hiszpańskiej urodzie [...] żegluje z nami i gotuje złowione ryby."
"Mój pochopny, bezmyślny zakup dał mi jedne z najszczęśliwszych momentów w moim życiu."
"Zmierzyłem się z pełnym morzem, a nawet niebezpieczeństwem na starym Nitchevo, z falami załamującymi się na dachu pokładówki, [...] morzami złymi i przebiegłymi w swojej złośliwości. Wszystko to, nawet chwile strachu, było czystą radością." Z pomocą swojej córki Pavli, Sir Peter Ustinov mógł spędzić ostatnie letnie wakacje swojego życia mieszkając na pokładzie My Nitchevo na Majorce w sierpniu 2003 roku.
NITCHEVO w Syros, zdjęcie Henry'ego Fonda z Dear Me, Londyn, 1977
W 2011 roku zespół z Underhill Engineering w Plymouth przetransportował jacht do Plymouth. Kierownik projektu, Richard Underhill, powiedział: "Jest wspaniałym klasykiem, który w latach 1929 i 1931 robił karierę jako transatlantyk. Jej 82-letni, stalowy kadłub i pokład z drewna teakowego zostaną odrestaurowane, zanim rozpoczniemy odbudwę jej wnętrza, zgodnie z pierwotnymi planami."
Zdjęcie - Andrew Rosthorn
Z nieznanych powodów łódź nie została odrestaurowana w Plymouth, jak pierwotnie planowano. Jesienią 2019 roku została dostarczona do Complex Jacht z planem jej odbudowy w Pucku. Ponieważ jednak transport nie mógł dotrzeć do stoczni ze względu na wąskie uliczki, jacht został rozładowany w Jastarni i po starannym przygotowaniu (załataniu wszystkich otworów i nałożeniu tymczasowego laminatu na kadłub) holowany do Pucka drogą wodną. Łódka została opróżniona, a kadłub poddany piaskowaniu, aby ocenić jego stan i konieczny zakres wymiany poszycia. Okazało się, że około 80% poszycia jest w złym stanie. Kolejne planowane prace miały na celu trwałe zadaszenie jachtu i rozpoczęcie wymiany poszycia. Jednak na początku 2020 roku, ze względu na problemy zdrowotne właściciela, projekt został wstrzymany, łodzi groziło pocięcie na żyletki. Dla wszystkich, którym los My Nitchevo nie jest obojętny mamy dobrą informację, z początkiem marca 2025 roku ruszyły prace remontowe jachtu. Nowy właściciel chce przywrócić ją do dobrego stanu i cieszyć się żeglugą na łodzi o takiej historii.
Źródło (więcej szczegółów dot. historii jachtu):
[1] “BTX BOAT TRANSPORT - YACHT DELIVERY NEWS - USTINOV’S RUSTY NITCHEVO.” http://www.btx.co.uk/transportnews12.html (dostęp: 29-09-2020).
